سنگ گچ با خلوص بالای 98 درصد و بر اساس تعرفه بازار، جهت صادرات به کشور گرجستان عرضه می گردد.
کانی های تبخیری، مواد معدنی هستند که به صورت طبیعی به وجود می آیند. برخی از این تبخیری ها از اهمیت اقتصادی زیادی برخوردار بوده و مصارف و کاربردهای وسیعی در زندگی انسان دارند.
سنگ گچ یا ژیپس از نظر ژئولوژیکی در مناطقی تشکیل می شوند که دارای اقلیم خشک و عرض جغرافیایی پایین بوده و درجه حرارت نسبی، بالا و رطوبت و بارندگی، پایین می باشد. شواهد و بررسی ها نشان می دهد که ژیپس ممکن است در سطح زمین یا زیر آب و یا در خشکی رسوب کند.
انیدریت که سولفات کلسیم بدون آب است، هنگام بالا آمدن به ژیپس تبدیل می شود. به همین دلیل به ژیپس ثانویه نیز معروف است. ژیپس در واقع واژه ای یونانی است که در مورد مواد معدنی که حرارت داده شده و اصطلاحا پخته می شوند، به کار می رود.
این کانی در اثر حرارت، یک و نیم مولکول آب متبلور خود را از دست داده و تبدیل به مصالح ساختمانی می شود که گچ نام دارد. از ژیپس در حالت خام یا تکلیس نشده، در کشاورزی و تولید سیمان استفاده می شود. برای شناسایی این کانی از سایر مواد معدنی سفید رنگ، می توان آزمایش ساده ای ترتیب داد و میزان حلالیت آن را در آب و اسید سولفوریک بررسی کرد. چرا که سنگ گچ قابلیت انحلال پذیری کمی در آب داشته ولی در اسید گرم، حل می شود.